- yargı
- hukuk kurallarının bağımsız ve tarafsız mahkemelerce belli bir olaya uygulanması
Hukuk Sözlüğü. 2010.
yargı
Look at other dictionaries:
yargı — is. 1) Kavrama, karşılaştırma, değerlendirme vb. yollara başvurularak kişi, durum veya nesnelerin eleştirici bir biçimde değerlendirilmesi, hüküm 2) huk. Yasalara göre mahkemece bir olay veya olgunun doğuşuna etken olan sebeplerin de göz önünde… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı denetimi — yargı düzeninin sağlanması amacıyla yargı kurulları veya organları tarafından gerçekleştirilen denetim … Hukuk Sözlüğü
yargı erki — yargı gücü ; yargı işini yerine getirebilme gücü … Hukuk Sözlüğü
yargı denetimi — is., huk. Yargı düzeninin sağlanması amacıyla yargı kurulları veya organları tarafından gerçekleştirilen denetim … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı gücü — is., huk. Yargı işini yerine getirebilme gücü, yargı erki … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı alanı — is. Bir mahkemenin yargı yetkisini kullandığı coğrafi yer … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı erki — is., huk. Yargı gücü … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı yolu — is., huk. Mahkemeye başvurma hakkı, muhakeme usulü Vatandaşlıktan çıkarma ile ilgili karar ve işlemlere karşı yargı yolu kapatılamaz. Anayasa … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı çevresi — is., huk. Bir mahkemenin yargılama yetkisinin sınırlarını belirleyen coğrafi, resmî alan, kaza dairesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
yargı organları — is., ç., huk. Yargılama işiyle ilgili kuruluşlar … Çağatay Osmanlı Sözlük
